Mama rodzi punktualnie

Czy istnieje „wojna” między porodem naturalnym a cięciem cesarskim?

Długo zastanawiałam się czy zadać takie pytanie, ale po dyskusji na profilu zapytajpolozna.pl na Facebooku ośmieliłam się. Zadane zostało pytanie: „Co myślicie o cięciu cesarskim?”. Komentarzy pojawiła się cała lawina. Oczywiście nikt nie kwestionuje cięcia cesarskiego jeśli istniała taka konieczność. Gorzej z akceptacją kiedy takiego wyboru dokonała przyszła mama.

W poprzednim numerze „Twojego Stylu” ukazał się kontrowersyjny artykuł: „Mama rodzi punktualnie„.
Jak można się domyśleć tematem przewodnim jest cięcie cesarskie. Bohaterki artykułu opowiadają o swoich lękach porodowych, o plusach cięcia cesarskiego. Aż same zaczynają KRYTYKOWAĆ kobiety, które urodziły naturalnie.

Cytaty wypowiedzi kobiet z artykułu „Mama rodzi punktualnie”:
Iwona: A może też zakazać botoksu, antykoncepcji i farbowania włosów? A tak serio, wkurza mnie zaściankowa presja, by kobiety rodziły naturalnie, i stygmatyzacja tych, które wybrały cesarkę na życzenie. Mój mąż miał w szpitalu trzydziestolatkę, która uparła się na poród naturalny, mimo że jej dziecko ważyło ponad cztery kilo. Wychodziła ze szpitala ze zniszczonym zwieraczem odbytu i hemoroidami sromu. Była z siebie dumna. Na obchodzie powiedziała: „Doktorze, rodziłam jak prawdziwa kobieta, a nie jak te lalunie, które przychodzą rodzić wypindrzone i chcą się znieczulać, usypiać i kroić! One nie są matkami!”.

Oczywiście cesarka niesie ryzyko powikłań, ale jak mówią ginekolodzy, to ułamek wśród zabiegów.

Aneta: Chodzi o to, że kobiety, które rodziły naturalnie i bardzo cierpiały, chcą te tortury uzasadnić. Stąd to: „Rodziłam w bólach, jestem lepsza”. Do dziś spotykam matki, które myślą, że blizna po cesarce to kilkucentymetrowej szerokości dziara od pępka w dół. Mówią: „Też bym wolała cesarkę, gdyby nie to paskudztwo”. Wtedy wyjaśniam, że blizna nie wystaje znad bikini. I polecam cesarkę wszystkim przyszłym matkom. Najlepszą rekomendacją są moje córki.

Iwona: Kiedyś od pacjentki, która regularnie wybielała u mnie zęby, usłyszałam: „Kuzynka miała cesarkę na życzenie! Co za fanaberia! Co to za matka! No więc powiedziałam jej: to teraz nie obchodź z dzieckiem urodzin, bo przecież to nie były narodziny, tylko wyjęcie z brzucha”. Zagotowałam się. – „Kiedy pani rodziła? – zapytałam. – Trzy lata temu, dwanaście godzin! – Współczuję. Jako lekarz i żona położnika powiem pani, że tak długi poród naturalny nigdy nie jest dla kobiety stuprocentowo bezpieczny. Zostają uszkodzenia, które mogą dać o sobie znać po kilku latach. – Jakie?! – dopytywała. – Nietrzymanie moczu i dosyć często niekontrolowane puszczanie gazów”. Zbladła. A mnie ulżyło. Dziś znajomym, które mają wątpliwości: „Nie chcę cierpieć, rodząc, czy w związku z tym jestem gorszą matką?”, odpowiadam: „Miałam cesarkę na żądanie i kocham moje dzieci nad życie, bardziej już nie można”.

Są to dość ostre wypowiedzi i porównania.
Zgodzę się z jednym, że nigdy nie ma gwarancji dotyczącej przebiegu poród. Takiej samej gwarancji nie ma jeśli chodzi o cięcie cesarskie. Nigdy do końca nie możemy powiedzieć, że coś przebiegnie bez komplikacji.

Bohaterki za bardzo przerysowują, a może i demonizują poród.

A jakie jest Wasze zdanie?