Więź daje siłę – twórz ją z dzieckiem

Od jakiegoś czasu myślę o napisaniu notki o książce „Więź daje siłę” Evelin Kirkilionis. Miałam okazję być na spotkaniu z autorką, która tłumaczyła m.in. dlaczego pierwszy kontakt mamy z dzieckiem jest ważny dla budowania późniejszych relacji. Jeśli pierwszy kontakt mamy z dzieckiem jest z jakiś przyczyn utrudniony nie znaczy, to, że późniejsza relacja będzie gorsza. Znaczy tylko tyle, że musimy włożyć więcej pracy w jej zbudowanie. A także mówiła dlaczego maluszki mają potrzebę być noszone.

Pamiątka ze spotkania:

Rodzice budując relację z noworodkiem powinni zaufać swojej intuicji. Dowiedzione jest naukowo, że ojcowie biorą dzieci w taki sposób by dostrzegły ich twarz. A odległość wynosi około 30 centymetrów. Jest to idealna odległość by noworodek zobaczył dokładnie twarz rodzica. 🙂

Także jeszcze raz ufajmy swojej intuicji.

Jednym z elementów budowania więzi i relacji jest reakcja na potrzeby maluszka. Czyli maluszek płacze i tym samym wyraża swoje potrzeby. A zatroskani rodzice zastanawiają się co jest przyczyną płaczu: brudna pieluszka, głód czy dziecku jest za ciepło, a może za zimno. A często przyczyna jest banalna, maluszek pragnie zostać przytulony. Mamy często będąc na oddziale położniczym przychodzą z pytaniami czemu moje dziecko tak płacze i płacze i bywa, że wystarczy wziąć je na rączki by poczuło się szczęśliwe i już nie płakało 🙂 Jeśli są osoby, które mi nie wierzą przetoczę fragment książki:

„Rodziców często powstrzymuje się przed braniem dzieci na ręce, kiedy te płaczą pozornie bez powodu, to znaczy wtedy, kiedy nie są głodne, kiedy mają sucho i kiedy nie trzeba przy nich wykonywać żadnych innych czynności pielęgnacyjnych. Napominające głosy rozlegają się przede wszystkim wtedy, gdy chodzi o zapewnienie bliskości fizycznej i obecności. Zapotrzebowanie dziecka na bliskość i kontakt jest jednak podstawową potrzebą i nie można tu mówić o rozpieszczaniu. Podobnie jak zapotrzebowanie na pożywienie i ciepło, potrzeba bliskości jest potrzebą podstawową. Jest tak dlatego, że ludzkie dziecko należy do typu tak zwanych noszeniaków, co oznacza, że w wieku niemowlęcym i jeszcze dużo dłużej jest przystosowane do ciągłego kontaktu fizycznego lub bezpośredniej bliskości z zaufaną osobą. Ta bliskość daje mu pewność, że nie zostanie porzucone.„

Także drodzy rodzice przytulajcie swoje dzieci 🙂

W książce dr Evelin Kirkilionis napisała, że rodzice nie chcą przytulać dzieci, nosić żeby ich nie rozpieścić!

Otóż drogie mamy i tatusie nie rozpieścicie swoich maluszków 🙂

Biorąc pod uwagę rozwój psychologiczny dziecka. Maluszek „czuje” się odrębną istotą pod koniec szóstego miesiąca życia. A tak jest w ścisłej symbiozie z mamą. Stąd mówimy, że jeśli mama jest ze stresowana, to ten stres przechodzi na maluszka. Innymi słowy szczęśliwa mama, szczęśliwe dziecko. Natomiast w książce „Więź daje siłę” możemy przeczytać, że do 8 miesiąca nie ma mowy o rozpieszczaniu maluszka.

Podoba mi się definicja dr Evelin Kirkilionis dotycząca rozpieszczania:

„Rozpieszczać bowiem znaczy dawać mu coś, czego tak naprawdę nie potrzebuje, a odbierać coś, co samo już potrafi.”

Autorka też pamiętała o maluszkach urodzonych przed wcześnie. Opisała metody i sposoby, które pozwalają na jeszcze lepszy rozwój maluszków poza łonem mamy. Przedstawiła rys historyczny kangurowania i podpowiada jak budować więź z wcześniakiem.

Fragmenty pochodzą z książki dr Evelin Kirkilionis „Więź daje się- emocjonalne bezpieczeństwo na dobry początek” wydawnictwa Mamania.

P.S. Gorąco polecam lekturę tej książki. Znajdziecie w niej jeszcze wiele inspirujących zdań. 🙂