Relacja z filmu „Poród w Ekstazie”

Jesteśmy ciekawe ile naszych czytelniczek było na pokazie filmu „Poród w ekstazie”. Film jest wart obejrzenia, chociaż jest bardzo kontrowersyjny, i co prawda każdy ma swój pogląd na temat porodu, ale do obejrzenia zachęcamy sprzymierzeńców jak i przeciwników domowych, naturalnych porodów.
Minusem pokazu był brak informacji, że pokaz filmu jest płatny. Na stronie Fundacji była dokładna informacja na temat pokazu, łącznie z zaproszeniami na stoiska sponsorów, ale o bilecie nie było ani słowa. Dlatego też, nie ma takiej informacji na blogu, za co bardzo przepraszamy.

Chętnych na obejrzenie filmu było bardzo dużo, można sądzić, że zainteresowanie filmem przekroczyło oczekiwania organizatorów. Na pokaz przyszły nie tylko zainteresowane kobiety w ciąży, ale również mnóstwo panów. Sala była zapełniona po brzegi, sponsorzy zapewnili wodę, a na stoiskach można było zaczerpnąć wiele informacji i zapoznać się z nowinkami, np. z przyrządem do masażu krocza.
Na końcu było 40 minut na dyskusje. Rozmowę prowadziła Kazimiera Szczuka, specjalistami byli: Prezes Fundacji Rodzić po ludzku, Prezes Fundacji Mama, położna odbierająca domowe porody a także Pani psycholog, która sama rok temu urodziła w domu.
Ciężko oceniać tak krótką dyskusje, jednakże pomiędzy specjalistami i widownią doszło do pewnego rodzaju niezrozumienia. Cała dyskusja dotyczyła głównie hasła feministycznego: „Twoje ciało to pole walki” (o ciele kobiety).

Każdy miał swoją interpretacje i każdy ze specjalistów tą walkę uważał, za coś innego. Natomiast odnośnie warunków aktu rodzenia dzieci można powiedzieć, że poród jest indywidualną sprawą i nie można niczego narzucać ani w nikim wywoływać poczucia winy. Niech każda kobieta rodzi tak, jak czuje, że będzie dla niej idealnie. Uważamy, że kobiety, które rodziły w domu miały przeświadczenie pomimo bólu, braku znieczulenia, że DADZĄ RADĘ!. Natomiast kobiety będące w szpitalu, nie zawsze mają wiarę w siebie. Dlatego czasami z pomocą przychodzą im środki uśmierzające ból. Natomiast należy zawsze pamiętać, żeby nie generalizować. Każda kobieta ma możliwość i siłę by urodzić naturalnie. Są jednak przypadki kiedy cięcie cesarskie jest konieczne i to jest niezależne ile kobieta miała w sobie wiary i siły. Myślimy, że po tym filmie i nie tak nie ma jednoznacznej recepty na poród. Jedne kobiety będą czuły się bezpieczniej w rodząc w domu. Inne w sali porodowej wiedząc, że w razie czego jest sala operacyjna w zasięgu ręki, lekarze i cały niezbędny personel medyczny.

Kilka słów o filmie…
Film poruszył ważną kwestię jaką jest sfera seksualna kobiety. Naukowcy i ludzie świata nauki wypowiadali się o roli porodu w budowaniu więzi między dzieckiem a matką. Rolą hormonów, które biorą udział w akcie narodzin. Okazuje się, że hormony, które się uwalniają są takie jakie podczas odbywania stosunku seksualnego. Ich eksplozja i natężenie u kobiety zrelaksowanej mogą wywołać wręcz orgazm. Myślę, że to jest punkt filmu najbardziej kontrowersyjnego. Film pokazuje również różnice między porodami domowymi czy odbywającymi się w domach narodzin, a szpitalem.

Szpital jest miejscem, gdzie przyjęte są pewne standardy postępowania w trakcie porodu. KTG, które ma nam pozwalać oceniać czynność serca płodu i ratować dziecko w momencie zagrożenia. Spowodowało, że pacjentki zostały przypięte do tych urządzeń, a  odsetek cięć cesarskich wzrósł i to znacznie w stanach zjednoczonych. Zresztą wcześniej była notka  na temat  filmu „Biznes porodowy” gdzie ten temat został poruszony. W Stanach Zjednoczonych wiele powstaje publikacji naukowych na ten temat i tworzą się organizacje propagujące poród naturalny. Oprócz urządzenia KTG, pod „lupę” zostało wzięte znieczulenie zewnątrz oponowe, które też sprzyja ryzyku wystąpienia cięcia cesarskiego. Dość obrazowe porównanie pojawiło się w dyskusji po filmie, że wyobraźmy sobie: maratończyka, który ma znieczulone nogi i ma biec do mety. U kobiety rodzącej znieczulone są nerwy dna miednicy. A to jest droga którą pokonuje ich dziecko, a one nie odczuwają jak ono pokonuje tą drogę.

Poród naturalny ma fazy, w których dochodzi do rozwierania się szyjki macicy. Są fazy gdzie poród jakby się wycisza i są fazy gdzie postępuje dynamiczniej. Kiedy kobieta rodzi w szpitalu fazy wyciszenia są przyspieszane poprzez stosowanie syntetycznej oksytocyny. Dzięki, której wywołane skurcze są silniejsze i dłuższe, a naturalne wydzielanie oksytocyny zmniejsza się. W filmie przedstawiono to jako działanie niekorzystne zarówno dla matki i dziecka.

Natomiast na filmie poznajemy bohaterkę porodu naturalnego, która swoje dziecko rodzi 38 godzin. W relacji po porodzie przyznaje, że ból zaczęła odczuwać dopiero pod koniec porodu. Wcześniej nie można było mówić o bólu. Widać było, że podczas długiego porodu skurcze były wyczerpujące, a ona zmęczona. Natomiast nie poddała się i urodziła siłami natury.

Poród naturalny w domu, domu narodzin przedstawiony jest jako intymne przeżycie dla przyszłych rodziców. Wyłączenie się na ten czas. Panuje przyciemnione światło, słychać ich ulubioną muzykę, w czasie skurczu kołyszą się, w trakcie porodu całują. Niektóre kobiety doznają ekstazy w czasie porodu. Ponieważ rozluźniły swoje ciało. Nawet kobieta, która w dzieciństwie była molestowana seksualnie, a jako nastolatka zgwałcona doznaje przyjemności w akcie rodzenia. Na filmie poznajemy również parę rodzącą na tarasie. Także poród naturalny jest wszędzie dobry odpowiedni gdzie przyszła mama czuje się najlepiej. Natomiast do tego miejsca nie należy zbytnio szpital. Gdzie zbyt szybko pewne sygnały odbiera się jako patologię, a nie naturalną kolej rzeczy. Choć nie należy generalizować szpital również może być dobrym miejscem do urodzenia dziecka.

Film jak już wspomniałyśmy kontrowersyjny, ale ciekawy i skłaniający do dyskusji. Nie wyjdziecie obojętne z kina czy też nie uda się wam przemilczeć tego filmu oglądanego w domowym zaciszu. Film powoduje okrzyk radości, uśmiech, odwagę lub but, zaniepokojenie i konsternacje. Film znajdzie swoich zwolenników i przeciwników. Jest odważnym pokazaniem całkiem innego poglądu na temat rodzenia. Innego, tzn. niemającego wiele wspólnego z dotychczasowym poglądem polskiego społeczeństwa i mitami na jego temat.

Kobiety zgodziły się pokazać jak przeżywają poród, że jest on mistycznym doznaniem, jest swojaką ekstazą, dokończeniem momentu, w którym dziecko zostało poczęte. Nie będziemy oceniać tutaj tego filmu, bo każda z nas ma chyba inny pogląd i inne stanowisko w tej sprawie. Gorąco zachęcamy do obejrzenia a te z Was, które obejrzały ów film zapraszamy do dyskusji.

Paulina Gdańska, Katarzyna Płaza