Z cyklu niepłodność: Cykle bez skutku i negatywne testy czyli cykająca bomba co miesiąc

Z Anią co poniedziałek prowadziłyśmy rozmowy o niepłodności. Chwilowo zostały przerwane, bo a to urlop Ani, a to to u mnie zmiany na blogu. Zresztą u Ani jeszcze większe zmiany. Ostatnio wystartował jej nowy blog: To w środku. Znajdziecie w nim inspiracje dotyczące zdrowej diety, pcos (zespół policystycznych jajnikach) oraz wpisy dotyczące niepłodności.

Dzisiaj poruszymy dość trudny temat cyklu miesiączkowego u kobiet, które starają się o dziecko.

Położna Kasia: Aniu, kobiety, które zaczynają się starać o dziecko jakimi metodami się wspierają by poznać swoją płodność?
Ania: Najlepszą metodą jest mierzenie temperatury i obserwacja swojego ciała, czyli metoda objawowo- termiczna. Moim zdaniem niedoceniona przez wiele osób i pochopnie nazywana “śmiesznym kalendarzykiem dla katolików”. Uważam, że dzięki tej metodzie możemy dowiedzieć się o swoim organizmie i wyłapać wcześniej nieprawidłowości np. brak owulacji, skrócona druga faza cyklu miesiączkowego.

P.K.: Co czuje kobieta w trakcie cyklu miesiączkowego?
A.: Początek cyklu to porażka, ale też nowa nadzieja. W tym czasie, kobieta może czuć się załamana, żeby później otrząsnąć się i nabrać sił na kolejny comiesięczny bój. Pod koniec przychodzi ta jedna wielka niewiadoma, której towarzyszy strach i nadzieja – zwieńczona radością lub przy nieudanej próbie ogromnym smutkiem.

P.K.: W którym momencie dotyka “brak sukcesu” mężczyznę?
A.: Brak dwóch kresek na teście to nie tylko ciężki okres dla kobiety, to również niepowodzenie, które odczuwa mężczyzna. Brak pozytywnego testu dla niego oznacza ponowne procedury (badania, oddanie nasienia) do których będzie musiał przystąpić i które u wielu mężczyzn są stresującym wyzwaniem.

P.K.: W jakiś sposób wahania nastroju odczuwane przez kobietę w trakcie cyklu mogą być dotkliwe dla otoczenia?
A.: Kiedyś znałam taką parę, która planowała wszystkie swoje wyjazdy i spotkania ze znajomymi tylko w pierwszej fazie cyklu- tłumacząc, że w drugiej nie czerpali z takich spotkań przyjemności i nie mogli oderwać myśli od porażki, na którą zazwyczaj się nastawiali.

 

P.K.: Pozwoliłam naszej rozmowie dać tytuł: “Cykle bez skutku i negatywne testy czyli cykająca bomba co miesiąc”. Ponieważ czytając książki, rozmawiając z parami, które długo się starają. Mam wrażenie, że stają się zakładnikami cyklu miesiączkowego. Jak myślisz?
A.: Prędzej czy później tak właśnie się dzieje. Najważniejsze jest walczyć z tym i starać się, żeby walka z niepłodnością była częścią życia, a nie całym życiem i jedynym jego sensem. Jest to trudne, bo jak nie myśleć o cyklu, skoro całe życie ustalasz pod starania i leczenie. Praca, urlop, wyjazdy – wszystko później zaczyna się kręcić wokół stworzenia kolejnej szansy na poczęcie potomka.

P.K.: Zresztą pięknie to obrazuje książka “Nadzieja na nowe życie”. Autorki książki wymyśliły, że rozdziałami będą kolejne dni cyklu. Mamy szansę zapoznać się z dynamizmem uczuć tytułowej bohaterki Anny – kobiety starającej się o dziecko. Od uczucia porażki “znów się nie udało” do wręcz euforycznej nadziei być może właśnie dziś się uda! Myślisz, że pomimo długotrwałych starań te wahania nastroju zawsze towarzyszą kobiecie w jej cyklu miesiączkowym?
A.: Myślę, że u wielu kobiet wygląda to bardzo podobnie. Na początku jest smutek i żal po kolejnej nieudanej próbie, następnie otrząśniecie i radość, bo już na horyzoncie pojawia się kolejna szansa – OWULACJA. Następuje etap radości i nadziei. Wizualizacji przyszłości, a w niej upragnione dwie kreski. Chwilę po niej, zwątpienie i doszukiwanie się objawów ciąży. Płacz, że na pewno znowu się nie udało. Ostatnia nadzieja i… albo radość i koniec, albo koło od nowa zaczyna się kręcić.

P.K.: Gdy po tej euforii. Miesiączka nie pojawia się, to wydaje się, że jest sukces… Bywa, że szybko jest robiony test ciążowy. Okazuje się, kolejny wynik negatywny. Potem krwawienie i para doświadcza klęski. Znany jest Ci takim scenariusz?
A.: Chyba taki scenariusz jest znany, każdej kobiecie, która się starała o dziecko z przeciwnościami losu. A testy? Robienie ich to ulubione zajęcie każdej “staraczki”, jeszcze lepszym, jest doszukiwanie się drugiej kreski pod światło. 😉

P.K.: Można jakoś temu zaradzić?
A.: Nie robić testów ciążowych, ale ciężko jest wytrzymać bez tego.

P.K.: Żeby para trochę odpuściła w staraniach. Być może warto by zrobili coś nowego na przykład:akupunktura, masaże, aktywność fizyczna czy zmiana nawyków żywieniowych. Myślisz, że to może pomóc?
A.: Tak, każda forma relaksu jest nieoceniona. To samo dotyczy nowych czynności, zadań, jakie przed sobą stawia para. Skupienie się na aktywności lub pogłębianiu wiedzy w jakimkolwiek innym temacie, niż temat niepłodności, może mieć zbawienny wpływ na samopoczucie.

P.K.: Myślisz, że pary, które są w trakcie leczenia niepłodności w klinice. Gdzie został dla nich sporządzony indywidualny plan. Lepiej znoszą porażki? Jest im łatwiej? Czy wręcz odwrotnie?
A.: Plan ma zbawienny wpływ, plan to poczucie bezpieczeństwa. W klinikach najczęściej para zna scenariusz i wie czego może się spodziewać. Myślę, że porażkę należy rozpatrywać w kwestiach indywidualnych.

P.K.: Na koniec chciałam przetoczyć wiersz znaleziony w książce “Nadzieja na nowe życie”:

“Czasami 28 dni trwa zbyt długo. Mijają dni, noce, tygodnie.
Pory roku zmieniają się, mieszają ze sobą, tak jak nastroje.
Po lecie już mijają tylko lata.
A 28 dni trwa. Wlecze się i ciągnie, zastyga w bezruchu.
Lecz przychodzi czas, że 28 dni definitywnie się kończy –
Zawsze z zaskoczenia. I w końcu jest nas troje.
I przychodzą nowe nastroje.”

Aniu na Twoim przykładzie można powiedzieć, że wiersz jest prawdziwy. Pamiętasz, co czułaś gdy okazało się, że jest Was troje?
A.: Poczułam ulgę. Jedną, wielką, potężną ulgę. Tak, jakby w jednej chwili, ktoś zabrał Ci wszystkie utrapienia z którymi walczyłaś.

P.K.: Aniu dziękuję za rozmowę. Na koniec chciałam zaprosić do przeczytania naszej pierwszej rozmowy o tym: Skąd wiadomo, że to już czas na macierzyństwo?