Wychowanie czy budowanie relacji z dzieckiem

W lipcu byłam tydzień na urlopie i porwałam ze sobą książkę pt. „Dziecko z Bliska” Agnieszki Stein. Wybrałam tę lekturę dlatego, że jechałam do przyjaciółki i jej dzieci Jak się domyślacie niektóre sprawy omawiane w książce mogłam od razy przedyskutować na miejscu z mamą dwójki dzieci. Żałuję tylko, że nie robiłam na bieżąco notatek.

Lekturę zaczęłam już w trakcie czekania na samolot, oto dowód:

Powiem szczerze, ze na początku miałam pewne trudności ze skupieniem się na tej książce. Z czasem przyzwyczaiłam się do stylu w jakim została napisana. Autorka opisuje aspekty budowania relacji z dzieckiem na licznych przykładach, do tego dodaje badania naukowe jako ciekawostki. To bardzo wzbogaca książkę i dodaje jej wartości. Na zakończenie omawianych zagadnień znajdujemy ich podsumowanie.  Dzięki temu przeczytane wiadomości utrwalają się.

Długo zastanawiałam się jaki nadać tytuł wpisowi z recenzją. W końcu wybrałam „Wychowanie czy budowanie relacji z dzieckiem”. Bo choć wydawałoby się, że te dwa pojęcia są tożsame to jednak znaczą coś innego. Definicje przetaczam za słownikiem języka polskiego:

Definicje:
Wychowanie
1. «ogół zabiegów mających na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym oraz przygotowanie go do życia w społeczeństwie»
2. «umiejętność zachowania się w towarzystwie»

Relacja

(…)
3. «związek zachodzący między ludźmi lub grupami społecznymi»
(…)

A jak Ty uważasz? Może można i wychowywać i budować relację? Aczkolwiek mi wychowanie kojarzy się z systemem kar i nagród. A Agnieszka Stein jest daleka od karania dzieci. Można zadać pytanie: „W jaki sposób Pani Agnieszka pokazuje, że dziecko źle zrobiło?” Otóż przetoczę fragment z wstępu do książki:

Jak pisze sama autorka: „Zostałam nazwana kosmitką. Naprawdę. Moi uczniowie z gimnazjum stwierdzili, że jestem chyba  z jakiejś pozaziemskiej cywilizacji, bo… nie stosuję wobec mojego dziecka żadnych kar. Rozmowa nie była pierwszą ani ostatnią na ten temat, jaką z nimi odbyłam. Młodzież długo drążyła, dopytywała się i upewniała, czy na pewno nie zaszło jakieś nieporozumienie.
– To jak pani go uczy odpowiedzialności – zapytał zatroskany 16-latek.
– Jak się wydarzy jakiś kłopot, to razem go próbujemy naprawić. Na przykład jak pomalował ścianę w kuchni, to razem ją malowaliśmy.
– Aaaa… czyli musi naprawić to, co zepsuł? – wyszeptał mój rozmówca. Ciesząc się pewnie w duchu, że jednak jest na świecie jakaś sprawiedliwość.
– Nie do końca… czasem ja naprawiam albo robimy coś razem. Często rozmawiamy albo zdarza się, że  ogóle nic nie robimy…
I zostałam kosmitką.

Cytat pochodzi z książki „Dziecko z bliska” Agnieszki Stein, wydawnictwo Mamania.

Tak o to autorka książki przyznała się, że jest kosmitką I to cóż może i prawda w końcu przedstawia nam w swojej książce nie standardowe sposoby na budowanie relacji i kształtowanie młodego człowieka. Przedstawia między innymi stwierdzenie,  że „podstawą wychowania nie musi być strach„. A któż nie słyszał jako dziecko „bo przyjdzie cygan i Cię porwie” A może tylko ja miałam takich pomysłowych dziadków i rodziców Co nie znaczy, że mamy dziecku pozwolić na wszystko, chodzi o wyznaczenie granic, które pozwolą dziecku czuć się bezpiecznie. To w efekcie oznacza stworzenie konkretnych zasad w rodzinie i ich przestrzeganie.

W dalszej części autorka przedstawia rodzicielstwo bliskość, następnie relację i przywiązanie dlaczego to jest takie ważne I jakie są typy przywiązania. Także tutaj mamy sporo przetoczonych eksperymentów i troszkę teorii połączonej z praktyką Po rozdziale o relacji, kolejny jest o regulacji, a po o rozwoju.  I w tym miejscu moja książka jest KOLOROWA multum oznaczeń i zakreśleń. Tak to burzliwa część książki Jak wiadomo mały człowiek w  szybkim tempie staje się dorosły. Jego rozwój jest intensywny, a zmiany zachodzą w zawrotnym tempie. Bo to jest tak, że jak spotkałam 7 lat temu koleżankę z wózkiem i jej nowo narodzonym dzieckiem to jak zobaczyłam tego samego chłopca po 7 latach to zupełnie inny człowiek! Choć my się nie wiele zmieniłyśmy jeśli chodzi np. o wygląd To on już nie przypominał tego bobasa w wózeczku, a małego mężczyznę. Tak, tak… dzieci w zawrotnym tempie się zmieniają. A Pani Agnieszka Stein zachęca by „przykucnąć” spojrzeć  na świat jego oczami, postarać się dostrzec jakie może mieć problemy ze swojego punktu widzenia i starać się jemu pomóc. Być przewodnikiem po świecie, nie karać dzieci, a pokazać im jak mogą uczyć się na błędach. A jak na rozrabiają to pokazać im jak mogą to naprawić.

Książkę czyta się bardzo szybko, warto mieć pod ręką kolorowe naklejek, ołówka i może notesik.  Zapisywać co ciekawsze rady i mieć je gdzieś pod ręką Mi zabrakło notesika i ołówka, ale książka jest pełna kolorowych oznaczeń! Spójrz:

Czekam na Twoją opinię

P.S. Jak widzisz nie bez powodu na okładce jest lupa i pod tytuł brzmiący „Zbuduj szczęśliwą relację”!